Gmach Główny Muzeum Narodowe w Szczecinie – jedna z sześciu siedzib Muzeum Narodowego w Szczecinie mieszcząca się na Wałach Chrobrego. O zabudowaniu Wałów Chrobrego (ówczesnych Hakentarasse) zadecydowano w roku 1901 roku. Gmach wybudowany w latach 1908–1911 według projektu Wilhelma Meyera-Schwartau. Pierwotnie znajdowało się tutaj Muzeum Miejskie, otwarte oficjalnie 23 czerwca 1913 roku, mieszczące zbiory sztuki.Wybudowany na planie litery E nawiązuje swoim stylem do modernizmu i secesji. Pomiędzy arkadami portyku fasady głównej – od strony Odry – znajdują się reliefy, przedstawiające cztery obiekty symbolizujące epoki kultury: piramidę Cheopsa (kultura egipska), Partenon (kultura grecko-rzymska), katedrę w Kolonii (kultura średniowieczna) oraz Bazylikę św. Piotra (kultura renesansu włoskiego). Na ścianie południowej znajdują się kobiece postacie symbolizujące malarstwo, grafikę i rzeźbę. Powierzchnia wystawowa obiektu to 5563. Wysokość gmachu wraz z kopułą wynosi 54 m. Gmach nigdy nie został ukończony. Otwarcie pierwszej części – mniej więcej połowy założenia w 1913 roku, było jednocześnie końcem inwestycji. W następnym roku wybuchła pierwsza wojna światowa. Pierwotne założenie przewidywało czteroskrzydłowy budynek z traktem na osi, i dwoma dziedzińcami wewnętrznymi. Do ukończenia pierwotnego założenia nigdy nie powrócono.W roku 1944 podczas trwających nalotów gmach został zniszczony, a 21 marca 1945 r. najcenniejsze eksponaty wywieziono do zamku w Koburgu. 29 czerwca 1948 r. otwarto tutaj Muzeum Morskie, wcielone dwa lata później w oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie.Od 1 stycznia 1976 na piętrze budynku znajduje się Teatr Współczesny.
Dodaj komentarz